Opis jaskini

Zwane też rurkami naciekowymi. Z kropli zwisających ze skały wytrąca się osad węglanu wapnia, który wraz z upływem czasu nabiera kształtu cienkich rurek. Woda sącząca się wewnątrz wąskim kanalikiem powoduje wzdłużne narastanie nacieku.

Grawitacyjny naciek jaskiniowy mający zazwyczaj kształt wydłużonego odwróconego stożka (sopla), narastającego od stropu jaskini krasowej ku jej spągowi. Podobnie jak makarony, stalaktyty posiadają w środku kanalik którym spływa woda zwany kanalikiem alimentacyjnym.

Przysadzisty naciek jaskiniowy, osiągający często duże rozmiary. Może występować w postaci stożka, słupa, guza itp. Narasta od dna jaskini krasowej ku górze wskutek wytrącania się węglanu wapnia z wody kapiącej ze stropu jaskini lub innego nacieku.

Naciek jaskiniowy w formie kolumny, słupa, łączący strop jaskini krasowej z jej spągiem. Powstaje on w efekcie równoczesnego rozwoju stalaktytu od stropu i stalagmitu od dna jaskini. Przy odpowiednio długim czasie przyrostu obu form leżących na jednej osi dochodzi do ich połączenia i powstania stalagnatu i z czasem kolumny naciekowej.

Drobne formy nacieków agrawitacyjnych, których kierunek wzrostu jest zawsze prostopadły do podłoża, bez względu na jego nachylenie. Ich długość rzadko przekracza 20 mm. Powstają z kalcytu wytrącającego się z wody, która podsiąka kapilarnie przez drobne szczelinki podłoża, lub z rozpryskujących się kropli.

Nieregularne, ekscentryczne formy naciekowe powstające często w wyniku zwężenia lub zaczopowania kanalika zasilającego naciek. Te krystaliczne, zazwyczaj nieregularne, krzaczaste wyrostki rosnące w dowolnych kierunkach powstają zwykle na ścianach i stropach, a także na stalaktytach i polewach.

Formy naciekowe w postaci grubych pokryw kalcytowych na ścianach i dnie, zbudowane z drobnokrystalicznego węglanu wapnia. W zależności od domieszek mogą przyjmować różne barwy.

Różnorodne formy zdobiące ściany oraz nachylony strop jaskini. Mogą zajmować duże powierzchnie, są charakterystycznie użebrowane w zależności od struktury skały, na której powierzchni powstają.

Powstają z mleka wapiennego, czyli uwodnionego węglanu wapnia o postaci gęstej wodnej zawiesiny mikrokrystalicznego osadu z różnymi domieszkami. Tworzą się na ścianie i stropie jaskini, często w kominach jaskiniowych. Swoją fakturą przypominają wełnę.

Ich powstawanie warunkuje powolny spływ kropli wody po ścianie lub stropie o odpowiednim nachyleniu. Mają ciekawe kształty przypominające zasłony lub tkaniny. Przenika przez nie światło jak przez materiał.

Formy naciekowe powstające na dnie jaskini. Mogą być płaskie lub ułożone kaskadowo. Ich nazwa związana jest z podobieństwem do pól ryżowych widzianych z góry.

Forma naciekowa, tworząca się na dnie jaskini ze skrystalizowanego węglanu wapnia i ma kształt niecki bądź misy. Jest efektem długiego cyklu odparowywania i wypełniania się niewielkich jeziorek jaskiniowych i wytrącania kalcytu na ich dnie i obrzeżach.

formy kuliste, które powstają w wyniku koncentrycznego wytrącania się kalcytu wokół ośrodka krystalizacji, którym może być ziarno piasku lub okruch skalny, na dnie stojących lub wolno płynących wód jaskini.

Skupienia ładnie wykształconych, często przejrzystych kryształów węglanu wapnia, tworzących na ścianach jaskiń zgrupowania w kształcie szczotek. Powstają także w głębi lub na obrzeżach jeziorek jaskiniowych, w warunkach powolnej i swobodnej krystalizacji.

Krystaliczne formy kalcytu powstające w misach martwicowych i jeziorkach. Kalcyt krystalizujący na powierzchni wody przybiera płaski kształt przypominający pływające liście nenufarów.